ONLAR
Kız ve erkektiler,
Küçücük, mahsun ve ürkek
Mavi ,yeşil, kara gözlerinde,
İncecik boyunlarına ve bedenlerine yakışmayan
Bir yalnızlık yüklüydüler.
Karşılaştık bir sabah ya da bir öğle vakti,
Merhaba dedik onlara…
Merhaba!
Biz bir oda verdik,
Onlar birer dünya sundu.
Biz bir tabak yemek koyduk,
Onlar, toprağın bereketini taşıdı sofralarımıza…
Biz bir kere kokladık,
Onlar baharın tüm kokularını saçtı evimize.
Biz ellerini tuttuk,
Onlar, yaşamı armağan etti bizlere…
Kimimizin göz pınarında bir damla yaş,
Kimimizin yüreğinde kıpırdayan bir sızı…
Uzattığımız eli tutan her çocuk,
Avuçlarımıza güneşin sıcaklığını bıraktı.
Artık öylesine sıcak ki avuçlarımız,
Başka ellere ulaşmak gerek…
Yakmadan ısıtan bu sevgiden
İnsan olan herkese bir tutam sunmak gerek.
Denizli Koruyucu Aile Derneği üyesi
(Koruyucu anne , Şefika Yıldız )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder