ETİKET

İlkokulu Isparta'da tamamladım. Ama aklımda kalan en önemli anı maalesef ki hala acı veren ve hala anımsadıkça duygulandıran bir anıdır. Çocuk Yuvasında kalmama rağmen parlak bir çocuktum ve derslerim gayet iyiydi. 5. sınıfta yapılan bilgi yarışmalarına katılma seçme sınavında okul üçüncüsü olmuş ve okulumu temsil etmeye hak kazanmıştım. Fakat son anda sadece yuvada kalmamdan kaynaklı ve dördüncü olan kişinin de sadece subay çocuğu olmasından kaynaklı etkenler devreye girip yarışmanın yapılacağı gün sabahı okul müdürünün yuva çocuklarına verip veriştirip bana da uzun bir güzelleme yapmasından sonra benim kendimi yedekte bulmama yol açmıştı. Sonradan turlar atlanmaya başlandı ve okulumuz tarihinde ilk defa Isparta Finaline kaldı ve bu süreçte de bana hep yedeklik kısmet oldu. Son gün 3 okul yarışıyordu ve ilk on soruda bir okul elenmiş ve Fevzipaşa İlkokulu ile bizim okul arasında kıyasıya bir yarışın başladığı yedek sorulara geçilmişti. Altın soru uygulamasının yapıldığı yedek sorular da bilemeyen elenecekti. 14. soruda "Tarihteki ilk yazılı kanunları kim yapmıştır?" diyordu ve Fevzipaşa İlkokulu "hammuRabi" derken, bizim okul "hammuRRabi" diyordu. Okul Müdür Yardımıcısı tarih öğretmeni hanımefendi yanımda oturmaktaydı ve oley iye sıçramıştı. Oturduğunda kendisine sosyal makinesi olarak okulda ün salmış olmamın verdiği bilgelikle "Bizim okulun cevabın yanlış çünkü iki R var." dedim. Sadece yüzüme baktı ve baktı. Fevzipaşa İlkokulunun uzun itirazları ve telefonlar telefonlar neticesinde bizim elenmemize karar verildi ve bölge finallerine gidememiştik.

Hala anımsadığım bu anıda o tek "R"nin ilahi adaletin yansıması olduğunu bilerek ve içten içe gülümseyerek Allah'ın yuva çocuklarına karşı yapılan bu haksızlığa göz yummadığını düşünürüm. Müdür Yardımcısı ile Müdürün ise yarışmadan sonra yenilen yemekte elenmekten değil, hak yiyerek elenmekten kaynaklı lokmaların boğazlarında düğümlendiğini görmek de, ne kadar hakkımın yenildiğini düşünsem de, benim için de üzüntü kaynağı olarak kalmaya devam etti. O güzelim lekeyse, hep hafızam da kaldı.